زن زندگی آزادی (یک از سه)

این که بسیاری از افراد امروز شعار برای زنان سر میدهند خوب است، این که خواهان تغییر رویه حاکمان هستند خوب است، اما اولین تغییر باید در خودمان باشد.
من چگونه میتوان شعار زن زندگی آزادی سر بدهم ولی ساده ترین کارهای خود را به مادر، همسر یا خواهرم محول کنم. مانند جمع کردن رخت خواب، مرتب کردن تخت خواب، جمع کردن ظرف های سر سفره، شستن جوراب و... اینها حداقال کارهاست که ما انجام نمیدهیم. بماند که کارهای مهمتری هم هست از جمله فهم و درک زن (چه مادر، چه همسر) .
حتی خود زن ها هم در این مناسبات گیر کرده اند و فعلا جرات بیرون آمدن ندارند، یکطرف قضیه را خوب جلو می آیند مثلا میگنم من وظیفه ندارم فلان و فلان کنم اما آنطرف قضیه به مردها و پدر ها میگویند وظیفه توست که... و این نوعی وابستگی بدتر ایجاد میکند که توام با تلخی مناسبات به ظاهر سنتی هست. هر چند میدانم اینها در فضای مردسالار چند صده گذشته شکل گرفته، اما برای تغییر این فضا باید از خود شروع کنیم.
در سایر مناسبات هم اینگونه هست. در کار و سلامت اقتصادی و قدرت طلبی و...
متاسفانه نظام قدرت همه ما رو اینگونه بار آورده و انقلاب اول اینه که رام این نظام قدرت نشیم و در خودمون انقلاب کنیم.
(نه این که مخالف حرکات اخیر باشم و نه این که از هر حرکتی انتظار مفید بودن داشته باشم، نه، اما انتظارم از خودم اینه که شعارم در خودم عملی بشه و تجلی پیدا کنه)