منابع طبیعی

منابع طبیعی متعلق به همه مردم است

منابع طبیعی به دو قسمت تقسیم میشوند منابع طبیعی تجدید پذیر و منابع طبیع تجدید نا پذیر و تقسیم بندی میانی هم وجود دارد دیر تجدید پذیر یا سخت تجدید پذیر.

منابع طبیعی تجدید پذیر مانند آب ، جنگل، مرتع و حتی خاک هستند و منابع طبیعی تجدید ناپذیر مانند نفت و معادن هستند . که البته شاید همین منابع هم در یک دوره طولانیتر قابل تجدید باشند.

منابع طبیعی دیر تجدید پذیر (یا سخت تجدید پذیر) منابعی هستند که در یک دوره طولانی و تحت شرایط خاص تجدید میشوند ، مثلا آب باران و آب پشت سدها منابع تجدید پذیرند اما آب سفره های زیر زمینی دیر تجدید پذیرند و یا جنگلها در ناحیه شمال بخاطر شرایط آب و هوایی تجدید پذیرند اما جنگلها در مناطق خشک به سختی و در دراز مدت دوباره بوجود می ایند.

اما تعلق به همه مردم

منظور از همه مردم کیست، مردم منطقه ایی که منابع طبیعی در ان است یا مردم شهر یا مردم استان یا مردم ان کشور و حتی مردم قاره و یا مردم همه جهان؟ مراد کدام است؟

و همچنین مردم کدام دوره زمانی ؟ آیا فقط متعلق به مردم دوره کنونی هست و آیندگان و حتی گذشتگان سهمی در ان ندارند؟ این سهم چگونه است.

1-منابع طبیعی تجدید پذیر

منابع طبیعی تجدید پذیر این خاصیت را دارد که اگر حفظ شوند، با بهره برداری از ان ، سهم آیندگان نیز حفظ میشود و حتی این سهم پاسداری هم میشود، همینطور حفظ و پاسداری از منابع طبیعی تجدید پذیر موجب منفعت برای دیگر ساکنان کره خاکی نیز میباشد از اینرو که این حفاظت موجب حفاظت آب و هوا و اقلیم ها میگردد . همچنین بهره برداری از منابع طبیعی تجدید پذیر در ازای انجام کار و ایجاد ارزش افزوده ناشی میشود که این برای همه جهانیان مفید میباشد.

پس برای منابع طبیعی تجدید پذیر ، همه مردم با اولویت مردم بومی میتوانند از ان بهره ببرند با توجه به این که منابع طبیعی را حفظ و حتی گسترش دهند. این منابع شامل جنگلها و آب و ... میباشد.

این منابع میتونند با قیمتهای مختلف به مردم واگذار شود و درامد حاصله را به عموم مردم(باز به اولویت افراد بومی) به شکلهای مختلف تخصیص دهند. البته  عوارض و مالیاتی که دولت هر کشور میگیرد از آن برداشت میشود.

2-منابع طبیعی دیر تجدید پذیر:

به دلیل حساسیت این منابع ، باید بهربرداری از انها به صورتی باشد که هماهنگ با سرعت تجدید پذیری باشد . مثلا از چوب جنگلهای مناطق خشک بهرهبرداری نشود بلکه از محصولات و یا مناظر طبیعی ان بهره برداری گردد.

3- منابع طبیعی تجدید ناپذیر

منابع طبیعی تجدید نا پذیر و بخصوص نفت طی میلیونها سال پدید امدند، به طور خاص نفت حاصل ملیونها سال دفن کربن هوای کره زمین بوده که با این انباشت دمای هوای کره را به این درجه و چنین آب و هوایی که مناسب زیست انسانی است رسانده است. اکنون انسان در زمانه تجدد این منابع را از زمین برداشت میکند و دوباره به هوا بازمیگرداند و دما و اب و هوای زمین را برای زیست انسانی کمی ناگوار میکند. هر چند طبیعت نیز به صورت خودکار راه های مقابله را پیش میگیرد اما این برای حیات انسانی خطرناک است. این منابع تجدید ناپذیرند و قاعدتا مصرف ان در زمان کنونی عایدی برای آیندگان ندارد به عبارتی با مصرف کنونی، سهم آیندگان نیز مصرف میگردد ، علاوه بر این که زیست بوم ایندگان را نیز با تعغییرات منفی مواجه میکند.

همچنین این منابع در نقطه هایی از زمین جمع شده و بسیاری از مردم از ان بی بهره هستند و مصرف بخشی از مردم ، نفعی برای سایر مردم ندارد در صورتی که مضرات ان به سایر مردم میرسد. و همین که در نقاطی جمع شده اند همواره سبب شده است قدرتمندان به این مناطق چشم طمع داشته باشند.

منابع طبیعی تجدید ناپذیر ، به خصوص نفت متعلق به همه مردم زمین در همه زمانها است، باید با سازکاری این مهم صورت بگیرد. این سازکارها شامل ارزشگذاری صحیح ، پخش منافع بین همه مردم زمین و باقی گذاشتن منافع برای نسلهای آینده است

ارزشگذاری صحیح: برای قیمت گذاری منابع طبیعی تجدید ناپذیر بخصوص نفت باید دقت بیشتری صورت بپذیرد  از جمله این که مالیات برای رفع خطرات ممکنه در زمان حاضر و اینده در مبدا صورت بگیرد ، از جمله این که هزینه دفن کربن به ازای هر مقدار فروش محاسبه و بر مقدار فروش اضافه گردد.(این بر مقدار مالیات در مقصد که کشورها برای تلطیف هوا از متقاضیان سوخت های فسیلی میگیرند باید تمایز داده شود)

پخش منافع بین همه مردم زمین: بخشی از مقدار فروش منابع طبیعی تجدید پذیر باید به عنوان عوارض به مردم بومی منطقه تحت تاثیر پرداخت شود وبخشی از ان به مردم کشوری که در ان منابع طبیعی است ولی مقدار قابل توجهی باید برای عموم مردم جهان در نظر گرفته شود که توسط سازمانی بین مردم جهان به نسبت مساوی تقسیم گردد. کالایی مثل نفت حتی نباید ملی بلکه باید جهانی شود و منظور از جهانی شدن ، افتادن نفت به دست گلوبالیست ها نیست ، بلکه باید سازمان ان را به دست تک تک مردم جهان برساند. کشورهایی که این منابع از انها استخراج میشوند ، این امتیاز را دارند که حق استخراج و حمل و فروش بر عهده انها باشد و ارزش افزوده این کار برای انها شوند

عده ایی قیمت ارزان نفت را سازکار مناسب برای پخش منفعت برای همه مردم میدانستند که البته به چند دلیل مردود است از جمله این که، عموما کشورهای صنعتی از نفت استفاده میکنند و معمولا ازرانی نفت در محصولات تولیدیشان تاثیر چندانی ندارد ،همچنین ارزانی نفت باعث برداشت بیرویه سوخت های فسیلی گشته در صورتی که برای رفع خطرهای ان اقدام نشده و همچنین کشورهای صنعتی به همین دلیل همواره بر کشورهای دارنده نفت چشم سلطه داشته اند.

باقی گذاشتن منافع برای آیندگان

اما چگونه منافع برای ایندگان باقی بماند؟ در منابع تجدید پذیر هر چقدر برداشت میشد، حفظ منابع سبب میشد آیندگان نیز از ان سهم داشته باشند. برای منابع طبیعی تجدید ناپذیر نیز این امر به شکلی دیگر ممکن است . میتوان و باید جایگزین منابع طبیعی را برای نسلهای اینده به شکل سرمایه باقی گذاشت. این به  چند شکل امکان پذیر است یک این که بخش از درامد حاصل فروش منابع طبیعی به سرمایه گذاری اختصاص داده شود (بهتر است این سرمایه گذاری در همان زمینه منابع طبیعی باشد مثلا در مورد نفت ، سرمایگذاری برای بهره برداری از منابع تجدید پذیر انرژی مانند نور خورشید) و صاحبان این سرمایه عموم مردم جهان باشند دو این که تمام( و یا بخش بسیار بزرگ) درامد حاصل از فروش منابع طبیعی به این گونه سرمایه گذاری ها اختصاص داده شود و سپس منافع حاصل از این سرمایه گذاری ها به مالیات ها ، و عوارض برای مردم بومی و حق همه مردم جهان اختصاص داده شود.

همه این گفته ها در صورتی است که مدیریت واحد جهانی با زبان ملت ها شکل بگیرد

در گفتمان دینی ما نیز منابع طبیعی متعلق به امام است و امام هم در گفتمان بهار متعلق به همه مردم، تا زمانی که خود امام ظهور کند، ما انسانها باید زمینه ظهور را فراهم کنیم و شاید یکی از راها همین باشد که برخی از وظایف امام را در غیابشان به شکل جمعی انجام دهیم.