بهمپس

این نوشته و راهکار ها و پیشنهاد ها برای کاهش و اتمام خشونت هست و به نظر من ما بیشتر از این ها برای رفتن در مسیر آگاهی نیاز به باز شدن راه گفتگو و در ادامه گفتگو با هم داریم.اما در شرایط کنونی که قدرت و حکومت با اعتراضات برخورد خشن میکنه و جواب هر صدا رو با باتوم و جواب هر سنگ رو با گلوله و جواب هر گلوله رو با صدهای گلوله جنگی میده، به نظرم توسل بیشتر به خشونت نوعی بازی و گفتگو با قدرت هست و بازی در زمین دلخواه قدرت(حکومت) از اینرو بسیاری اعتصاب ها رو راه درست میدونستند و میدونند ، اما اعتصابات به دلایل مختلف سخت هست و به همبن دلیل چند راه که ادامه هم هستند به ذهنم رسید که در زیر مینویسم.و باز هم تاکید میکنم این ها برای کاهش خشونت و البته آگاهی ما مردم از قدرت خودمان هست و صد البته در محیط بعدی باید راه گفتگو باز شود.البته احتمالا این راهکار ها قبلا هم از سوی بسیاری داده شده و بعدا هم خواهد داده شد .ایراد های نگارشی و املایی و پراکنده نویسی رو ببخشیدراهکار شماره ۱اعتصاب سربازانهر چند در محیط نظامی اعتصاب و سرپیچی از فرمان سخت هست،اما به چند دلیل۱. از حقوق بگیران و خصوصا حقوق بگیران نظام انتظار اعتصاب نمیره، اما سربازان چون حقوق خاصی نمیگیرند راحت تر میتونند سرپیچی از فرمان کنند.۲.اکثر سرباز ها دهه هشتادی ها هستند که این دوره اعتراضات بیشتر و پررنگ ترند.۳.به عنوان کسی که در پلیس دیپلماتیک خدمت کردم، اگه همین سربازای دیپلماتیک اعتصاب کنند، نظام باید حتما در سفارت خانه ها مامور بزاره و این حداقال ۳۰۰ نیرو میخواد ، و حالا اینو بسط بدیم به تمام نیرو انتظامی از راهنمایی رانندگی تا کلانتری ها و ... . کلی نیرو که امروز در نقش سرکوبگرند باید برای این موارد فراخوانده بشوند.۴. سالهاست که, ...ادامه مطلب